بدون عنوان

عزیزترینم، فرزندم، من مادرت هستم...

هیچ کس مرا مجبور به مادری نکرد،

من به اختیار مادر شدم تا بدانم معنی بیخوابیهای شبانه را،

تابیاموزم پنهان کردن درد را پشت حجمی از سکوت؛

تابدانم حجم یک لبخند کودکانه ات میتواند معجزه زندگی دوباره ام باشد؛

من نه بهشت می خواهم نه آسمان و نه زمین.

بهشت من زمین من و زندگیم خدایی است که نفس های آرام کودکی تورا به من بخشیدست؛

پس من هیچ نمیخواهم هیچ،

هیچ روزی به من تعلق ندارد، همه ساعتهاوثانیه های من خداییست که در بودن با تو خودش را به من نشان داده...

و من دست کودکیت را میگیرم تا به فردای انسانیت برسانم که این رسالت من است از جانب خدای من...

هیچ منتی از من برتو وارد نیست که من با اختیار و با عشق تو را به این دنیا آورده ام.

باعشق

به قول خودت

مامان خانمی

نفس مامانی و بابایی